Vooraf dacht ik dat ik tijdens mijn baarvakantie talloze leuke blogs zou schrijven. Alle halve concepten zou ik verder uitwerken, ik wilde elke dag iets lekkers koken of bakken en alle recepten vereeuwigen, en daarnaast moest er ook nog een babykamer worden afgemaakt. Vier weken voor de uitgerekende datum ging ik met verlof, maar in die eerste week werkte ik thuis nog een beetje door. Geen probleem, want eerste kindjes komen toch meestal ruim na ‘de datum’ (uit betrouwbare bron hoorde ik dat de mediaan op 5 dagen na de uitgerekende datum ligt). Ik rekende er dus wel een beetje op dat ik alle tijd zou hebben.

In mijn agenda stond ‘baby!?’ op 1 maart. De oplettende lezer heeft gezien dat mijn laatste blog dateert van 19 februari. Dat was een vrijdag. Die zaterdagochtend rende ik nog rondjes, ’s middags moedigde ik mijn voetbalteam aan. Daar vroegen mensen “hoe lang nog?” en ik zei “ruim een week, maar ik denk wel twee”. Zondag zouden we spelletjes doen bij de buren. Dat leek, gezien de weeën elke vijf minuten, toch niet zo’n goed plan. De man deed boodschappen voor avondeten, en haalde ook vast een rol beschuit met muisjes. ’s Avonds laat zei de verloskundige “het kan zijn dat dit heel regelmatige indalingsweeën waren, misschien houdt het op en blijft ze nog een tijdje zitten – probeer maar te slapen”. Dat lukte niet. Om vier uur kon ik niet meer blijven liggen, tien uur later had ik een prachtige baby vast. Ze is er!